İşsizlik başa bela :(

Dün aslında uzun zamandan beri beklediğim pek de iyi olmayan bir haber aldım. Şirketim kapanıyor. Aslında neredeyse 5 aydır beklediğimiz bir durumdu. Kendimi de hazırlamıştım. Ama ne olursa olsun insanın işini kaybedeceğini bilmesi hiç hoş değil. Hele ki evlenmesine 3 ay kalmışsa.

Dün Patronum geldi. "Ofisi kapatıyoruz" dedi.Garip olmadım mı oldum tabi ama pek bozuntuya vermek istemedim, dediğim gibi bekliyordum. "Ben seni şu şirkete tavsiye ettim, onlar da görüşürüz dediler"  dedi. "Maaşını da şu kadar söyledim. (aldığımın neredeyse 1,5 katı) sen de gideceğin her yere öyle söylersin" dedi. Benimle konuşması , beni başka şirketlere tavsiye etmesi, daha yüksek maaş almam için çabalaması çok hoşuma gitti. Değerli hissettirdi. Müdürüm bana söylemek istemiş, ama Patronum ısrarla "ben söyleyeceğim" demiş. "Daha önce böyle bir durum olduğunda kendimin haber vereceğini söylemiştim, ben söyleyeceğim, siz karışmayın" demiş.

Sonuç olarak iş arama fasılları yine başladı. CV yenilemeceler, başvurular... En sevmediğim süreç aslında. Masterın ilk senesi bitince 3 ay işsiz kalmıştım da kafayı yemek üzereydim. Umarım yine aynı şey olmaz. Bir an önce iş bulabilirim.